Θέμα χρόνου...

Μυστήριος ο χρόνος και η φύση του...

Άπιαστος.

Κυλάει μέσα από τα χέρια μας σαν νερό. Δεν έχει σχήμα δικό του, ούτε χρώμα. Καμία χαρακτηριστική μυρωδιά ή μελωδία. Αψηλάφηστος φαντάζει και ανεξέλεγκτος.

Άλλοτε θέλουμε να παγώσει, να σταματήσει σε μια στιγμή. Πολλές φορές θέλουμε να τον γυρίσουμε πίσω και άλλες τόσες να περάσει γρήγορα και να πάει μέρες, μήνες ή ακόμα και χρόνια μπροστά. Μα ο χρόνος δεν ελέγχεται.

Πόσο πολύ θα θέλαμε να τον δαμάσουμε. Προσπαθήσαμε να τον χωρέσουμε στα ρολόγια μας για να έχουμε την ψευδαίσθηση του ελέγχου. Όμως οι δείκτες κανενός ρολογιού δεν μπορούν από επιλογή δική μας να πάνε μπρός ή πίσω. Κι αν αυτό συμβεί κάποιος θα βρεθεί να μας πεί πως το ρολόι μας είναι χαλασμένο...

Πως θα μπορούσε όμως να πιάσουμε αυτό που δεν υπάρχει; Χρόνος σημαίνει ροή και ροή σημαίνει ζωή. Κανείς δεν μπορεί να παραβεί τον απαράβατο κανόνα της ίδιας μας της ύπαρξης. Κάθε παρούσα στιγμή-λέει ο κανόνας-θα γίνει παρελθόν αφού πριν από λίγο αυτή η ίδια στιγμή, ήταν για εμάς το μέλλον.

Μήπως τα χουμε βάλει με την ίδια μας τη ζωή τελικά; Χωρίς να το καταλάβουμε χανόμαστε σε ταξίδια του νου στο παρελθόν και στο μέλλον. Προβάλουμε την εικόνα του εαυτού μας σε καταστάσεις που θα θέλαμε να ήταν αλλιώς ξεχνώντας πως αυτές δεν υπάρχουν πια ή δεν έχουν έρθει ακόμα.

Και κάπως έτσι χάνεται και αυτή  η “παρούσα στιγμή” που φαίνεται να την έχουμε καταργήσει από την καθημερινή μας εμπειρία. Και μαζί της χάνεται η ευκαιρία μας να ζήσουμε τη ζωή μας εδώ και τώρα και να ταυτιστούμε με αυτό που είμαστε αυτή τη στιγμή κι όχι με ένα φάντασμα του παρελθόντος ή μια προβολή της ζωής μας στο κάποτε.

Αυτή τη στιγμή είμαι αυτός που βρίσκεται μπροστά από μια οθόνη και διαβάζει. Η προσοχή μου είναι στραμμένη εδώ, είμαι συντονισμένος με αυτό που κάνω. Αν όμως διαβάζω και ξαφνικά βρίσκομαι κολλημένος σε σκέψεις, γεγονότα και καταστάσεις κάπου μέσα σε μια άλλη οθόνη, αυτή του μυαλού μου, τότε δεν βρίσκομαι στο παρόν αλλά ταξιδεύω νοερά και η στιγμή χάνεται.

Η γνώση είναι δύναμη μας έμαθαν. Έτσι, γνωρίζοντας πως σε αυτό τον κόσμο όλα έρχονται και φεύγουν είμαστε ικανότεροι να ζούμε τις στιγμές στο έπακρο και να τις εκτιμούμε περισσότερο. Αν είμαστε συνειδητά εστιασμένοι στο παρόν, παραμένουμε ανοιχτοί στις πιθανότητες που μας παρέχει η κάθε στιγμή αφού η προσοχή μας είναι επικεντρωμένη στο τώρα.

Και ίσως τότε ο χρόνος αποκτήσει μορφή. Δεν ξέρω πως θα μοιάζει. Πάντως θα έχει τη μορφή που θα του δώσουμε εμείς...
Κείμενο από την Άννα Λιάσκα


Ακολουθήστε το Θέματα Ψυχολογίας στο facebook: https://www.facebook.com/psychologicalway/