Φανταστικές ιστορίες φαινομενικά αληθινές

Τι να πει κανείς για τον φόβο; Εξαίσιος θεατρίνος!Το ταλέντο του μοναδικό.Ξακουστός για τις ιδιότητες του σε κάθε γωνιά του κόσμου της φαντασίας. Αυτή είναι η πατρίδα του φόβου.

Ένας καλός ηθοποιός μπορεί να παίζει διαφορετικούς ρόλους με μεγάλη ευκολία και αυτός αναζητά και τολμά να παίξει κάθε πιθανό ρόλο που του προσφέρεται. Γεννημένος για το σανίδι χωρίς αμφιβολία.

Πάνω στη σκηνή δείχνει την ικανότητα, το πάθος του καθώς και την εφευρετικότητα του. Ικανός να σε κάνει να πιστέψεις πως είναι υπαρκτός. Ευφάνταστος καθώς είναι,  μπορεί να μεταμορφώνεται ανάλογα με τις περιστάσεις.

Η μεταμόρφωση ξέρετε είναι ιδιότητα εγγενής. Δε την έχει ο καθένας. Ο φόβος δεν εμφανίζεται ποτέ με το πραγματικό του πρόσωπο. Έχει κάθε λογής μάσκες και τις αλλάζει από τη μια στιγμή στην άλλη με τρόπο που δεν προλαβαίνεις να καταλάβεις ποιος είναι και τι ρόλο υποδύεται κάθε φορά.

Εκμεταλεύβεται τις ικανότητες του για να μπερδεύει εμάς, το φανατικό κοινό του κι έτσι μένει ζωντανός. Μασκαρεμένος πάντοτε για να μη μάθουμε ποτέ – όσο περνάει από το χέρι του- την πραγματική του ταυτότητα. Αν τον ανακαλύψει κανείς τελείωσε η δόξα του.

Και ξέρει πολύ καλά πως ο θεατής ταυτίζεται με τους χαρακτήρες των έργων που παρακολουθεί. Εκεί ποντάρει.

Ντύνεται απόρριψη κι εμείς ταυτιζόμαστε.

Ντύνεται γελοιοποίηση κι εμείς ταυτιζόμαστε.

Ντύνεται αναξιότητα κι εμείς ταυτιζόμαστε.

Ντύνεται αναβλητικότητα και πάλι ταυτιζόμαστε.

Ντύνεται εγκατάλειψη, αποτυχία κι εμείς ταυτιζόμαστε.

Απορροφημένοι από τα καμώματα του μπορεί να έχουμε ακόμα και συμπτώματα αληθοφανή. Ζαλάδα, κρύος ιδρώτας λούζει το πρόσωπο των θεατών. Παλάμες που μουσκεύουν, στομάχια σφιγμένα και καρδιές που χτυπούν ξέφρενα. Πώς να μη πιστέψει κανείς πως αυτό που παριστάνει ο φόβος είναι υπαρκτό;

Πλέκουμε το υφάδι της ίδιας μας της πλάνης και κρεμόμαστε από τις κλωστές του ξεχνώντας πως όλα αυτά είναι αποκύημα της φαντασίας μας. Αν θες να κάνεις κάτι αλλά φοβάσαι τότε καν το! Ο φόβος δεν φεύγει ποτέ από τη ζωή μας και υπάρχει για όσο αναπτυσσόμαστε. Σε κάθε στάδιο και περίοδο που διανύουμε αλλάζει μορφές αλλά ποτέ δεν εξαφανίζεται.

Αν ξέραμε με κάποιο τρόπο πως οτιδήποτε κι αν προκύψει στη ζωή μας θα μπορούσαμε να το αντιμετωπίσουμε τότε τι θα έμενε να φοβόμαστε άραγε; Τίποτα. Αυτή είναι η σωστή απάντηση.

Κάθε φορά που έρχεται ο φόβος να παίξει την παράσταση του θα είναι η φορά που δεν θα αισθανόμαστε αρκετά καλά με τον εαυτό μας κι αυτό αποδεικνύει περίτρανα πως η πηγή κάθε μορφής φόβου είναι ο ίδιος μας ο εαυτός.

Μια βαθιά βουτιά μέσα μας είναι ικανή να μας κάνει να καταλάβουμε πως οι χειρότεροι φόβοι είναι αυτοί που δημιουργούμε με την φαντασία μας μιας που μεγαλώσαμε μαθημένοι να πιστεύουμε αυτή περισσότερο από την πραγματικότητα.

«Αν κάνεις τα πράγματα που φοβάσαι, ο θάνατος του φόβου θα είναι βέβαιος»- Ραλφ Βάλντο Έμερσον 

Ακολουθήστε το Θέματα Ψυχολογίας στο facebook: https://www.facebook.com/psychologicalway/