Συναισθηματικές… επιμειξίες στην οικογένεια

Με τον όρο αιμομιξία ορίζουμε τη σεξουαλική σχέση δύο ατόμων, τα οποία συνδέονται με στενή συγγένεια εξ αίματος. Ένα συνηθισμένο αποτέλεσμα της αιμομιξίας είναι τα προβλήματα υγείας στους απογόνους από τέτοιες σχέσεις.

Στις οικογένειες όμως υπάρχει μια ακόμα μορφή αιμομιξίας την οποία συναντάμε πάρα πολύ συχνά στις σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ των γονέων και τον παιδιών τους και αυτή είναι η συναισθηματική αιμομιξία.

Σε αυτή την περίπτωση ένας από τους δύο γονείς και πιο συχνά η μητέρα, συνδέεται με το παιδί του σε συναισθηματικό επίπεδο με τρόπους που θα συνδεόταν με έναν σύντροφο. Αναζητούν λοιπόν να καλύψουν τα συναισθηματικά τους κενά μέσα από τη σχέση τους με τα παιδιά τους.

Είναι αμέτρητα τα παραδείγματα μαμάδων υπέρ-συνδεδεμένων  με τους γιούς τους οι οποίες, όταν έρχεται η στιγμή να ‘’χάσουν’’ το παιδί τους λόγο μιας σημαντικής αλλαγής στη ζωή του όπως είναι ένας γάμος ή η μετάβαση από το πατρικό σε καινούριο δικό τους σπίτι καταρρέουν ψυχολογικά.

Γεγονότα που σηματοδοτούν την ανεξαρτητοποίηση και την αυτονομία του παιδιού, πυροδοτούν σε έναν τέτοιου τύπου γονέα αρνητικά συναισθήματα όπως φόβο, θυμό, ζήλεια, αίσθημα εγκατάλειψης αφού νιώθει σαν να αποχωρίζεται τον συναισθηματικό του σύντροφο.

Άντρες και γυναίκες τέτοιων γονιών αναφέρουν πως κατά την παιδική τους ηλικία, ο σημερινός προσκολλημένος γονέας στρέφονταν προς εκείνα για συναισθηματική υποστήριξη.

 Τα συγκεκριμένα παιδιά εκείνη τη στιγμή είναι πιθανό να νιώθουν πολύ ιδιαίτερα επειδή ο γονέας μοιράζεται μαζί τους πληροφορίες που κανονικά θα έπρεπε να μοιραστεί με κάποιον ενήλικο δημιουργώντας έτσι μια αίσθηση οικειότητας και εμπιστοσύνης.

Ωστόσο, δεδομένου ότι οι ανάγκες του παιδιού παραμελούνται εξαιτίας των αναγκών του γονέα, μπορεί να υπάρξουν μακροπρόθεσμες καταστροφικές συνέπειες όσον αφορά την εξέλιξη και την ψυχική υγεία του παιδιού.

Μεγαλώνοντας αυτά τα παιδιά έχουν μεγάλη δυσκολία στην ανεξαρτητοποίηση και την εξέλιξη τους καθώς κάθε βήμα προς την ανεξαρτησία συνοδεύεται όχι μόνο από τύψεις για τον γονιό που αφήνουν πίσω αλλά πολύ συχνά και από συναισθηματικούς ή οικονομικούς εκβιασμούς που χρησιμοποιεί ο γονέας προκειμένου να βάλει φρένο στο παιδί.

Σαφώς και είναι όμορφο οι γονείς και τα παιδιά τους να είναι κοντά. Ωστόσο, στις υγιείς σχέσεις γονέα-παιδιού προτεραιότητα έχουν οι συναισθηματικές ανάγκες του παιδιού, ενώ στη συγκεκριμένη περίπτωση τα παιδιά αναλαμβάνουν να φροντίσουν τις συναισθηματικές ανάγκες του γονέα. 

Η συναισθηματική αιμομιξία συναντάται όταν ο γονέας δεν έχει ψυχολογικά ενηλικιωθεί και δεν έχει αποκτήσει και άλλους ρόλους, μέσα από τους οποίους να μπορεί να δώσει νόημα και ουσιαστικό περιεχόμενο την καθημερινότητά του, στο παρόν και στο μέλλον του. Αν δεν ζει τη ζωή του, τότε θα προσπαθήσει ασυνείδητα να ζήσει μέσα από τη ζωή του παιδιού του.

Επιπρόσθετα η κακή ποιότητα σχέσης μεταξύ των δύο γονιών, η έλλειψη επικοινωνίας, όταν ο ένας νιώθει μόνος σε συνδυασμό με την συναισθηματική ανωριμότητα που προαναφέραμε ή κάποιας μορφής ψυχοπαθολογία, αυξάνουν τις πιθανότητες να τους στρέψουν στην ικανοποίηση των συναισθηματικών αναγκών τους μέσα από το παιδί τους αντί οι ανάγκες αυτές να καλυφθούν με ενήλικους τρόπους.

Ακολουθήστε το Θέματα Ψυχολογίας στο facebook: https://www.facebook.com/psychologicalway/