Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Χάος... εν οψει



Η ζωή μας είναι μια συνεχής κίνηση. Αυτό σημαίνει πως όσο κι αν μας αρέσει να έχουμε τα πράγματα τακτοποιημένα, πάντα έρχεται μια στιγμή που η ασφάλεια της τάξης δίνει τη θέση της στο χάος μιας ξαφνικής και απρόβλεπτης αλλαγής.

Ένας αποχωρισμός, ένας θάνατος, μια μετακόμιση, η απώλεια της εργασίας μας είναι μερικά από τα γεγονότα που μπορούν να μας κλονίσουν και μάλιστα πολλές φορές μας φοβίζουν τόσο που νιώθουμε την ανάγκη να τρέξουμε μακριά από αυτά.

Ο Ελβετός γιατρός και ψυχολόγος Καρλ Γιουνγκ είχε πει πως σε κάθε αταξία υπάρχει μια μυστική τάξη και ίσως ήταν  από αυτούς τους ανθρώπους που δοκίμασε την ‘’τέχνη’’ του να  προχωράει κανείς μαζί με τα συμβάντα της ζωής του αντί να προσπαθεί να ξεφύγει από αυτά.

Το χάος έχει πάντοτε δύο όψεις. Είναι ταυτόχρονα γέννα και  θάνατος. Την ίδια στιγμή που κάτι καταστρέφεται, ακριβώς την ίδια στιγμή κάτι δημιουργείται. Μοιάζει λοιπόν σαν αυτό που τόσο πολύ φοβόμαστε, να μας προσφέρει απλόχερα μια μεγάλη ευκαιρία για αναγέννηση και πνευματική ανάπτυξη.

Σε καταστάσεις που μοιάζουν χαοτικές και μας "ξεβολεύουν" ο νους μας είναι προγραμματισμένος να στέλνει σήματα κινδύνου και να κάνει αρνητικές σκέψεις προκειμένου να μας προστατεύσει. Έτσι έχουμε την τάση να κρατάμε μια αμυντική στάση απέναντι στις αλλαγές.

Πολεμώντας όμως το χάος είναι σαν να αρνούμαστε την ύπαρξη του στη ζωή μας και να μην μπορούμε να αποδεχτούμε τα γεγονότα όπως ακριβώς είναι. Αγκαλιάζοντας το χάος επιτρέπουμε στο μυαλό μας να καθαρίσει και να βρει τους τρόπους να δράσει και να διαχειριστεί την αλλαγή χωρίς να βλέπει παντού δαίμονες.

Αποδεχόμενοι το χάος αποδεχόμαστε όχι μόνο τη ζωή αλλά και την ίδια μας τη φύση. Μπορεί να ψάχνουμε παντού σταθερές  και να έχουμε ανάγκη να ελέγχουμε τις καταστάσεις όμως δεν είμαστε φτιαγμένοι γι αυτό και η απόφαση του να παραιτηθούμε από αυτή την μάταιη αναζήτηση θέλει κότσια.

Ίσως την επόμενη φορά που το χάος έρθει να μας χτυπήσει την πόρτα, να πάρουμε μια βαθιά ανάσα και να την ανοίξουμε γνωρίζοντας πως ανοίγουμε την πόρτα σε ένα καινούριο μάθημα, μια νέα εσωτερική εξερεύνηση της ύπαρξης μας και μια κρυφής τάξης που δεν έχει ακόμα αποκρυπτογραφηθεί.

Τολμήστε το! Και μην ξεχνάτε..κι αυτό θα περάσει.

Άλλωστε τίποτε δεν κρατάει για πάντα…

Ακολουθήστε τα θέματα ψυχολογίας στο Facebook: https://www.facebook.com/psychologicalway/

Σχόλια

Δημοφιλής ανάρτηση:

"Φωτιές θανάτου και ζωής"

Και, αν οι καθημερινές μας συναντήσεις με την αβεβαιότητα δεν αρκούν... Κι αν ξεχνάμε να θυμίζουμε στον εαυτό μας πως η ύπαρξη δεν εμπεριέχει σταθερές και απόλυτα, έρχεται μια μεγάλη καταστροφή να ορθώνει τώρα το ανάστημα της επιβλητικά μπροστά μας κι έτσι να μας φέρει αντιμέτωπους με την αλήθεια. Μια αλήθεια φωτιά που καίει τα σωθικά μας. Έρχεται καταπάνω μας με ορμή και απειλεί να μας συντρίψει ολοκληρωτικά. Φλόγες ανεξέλεγκτες που στο πέρασμα τους, έκαναν στάχτη δίχως έλεος τους απροετοίμαστους. Και η στάχτη γίνεται ένα με το χώμα. Μα η γη δεν έχει στόμα να μιλήσει για να πει την ιστορία αυτών που δεν υπάρχουν πια. Κι ας είναι ένα τούτη την ώρα. Κι αυτή η σιωπηλή ύπαρξη της ανυπαρξίας είναι εκεί, δίνοντας στους επιζώντες "μαθήματα θανάτου και ζωής". Θυμίζοντας πως ποτέ δεν θα μπορούσαμε να είμαστε προετοιμασμένοι και προστατευμένοι πίσω από κανένα απόλυτο και από καμία σταθερά για να ανταπεξέλθουμε σε μια τόσο σκληρή, τόσο αναπάντεχη αλλαγή. Αλλαγή από

“Χτίζοντας” γερές αναμνήσεις για τα παιδιά μας

Τα Χριστούγεννα μπορεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να δυσκολεύουν συναισθηματικά πολλούς από εμάς, όπως είδαμε και σε προηγούμενο κείμενο (https://psychologicalway.blogspot.gr/2017/12/vs.html). Παρόλα αυτά δεν παύουν να είναι η κατεξοχήν αγαπημένη γιορτή των παιδιών κι όσοι από εμάς είναι γονείς ή βρίσκονται κοντά σε παιδιά το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό. Στολισμένοι δρόμοι, χριστουγεννιάτικες παιδικές ταινίες, δώρα, λαμπάκια, γλυκίσματα, ο Άγιος Βασίλης είναι λίγα μόνο από όλα όσα φαίνεται να μαγεύουν τα μικρά παιδιά. Αμέτρητα ερεθίσματα υπάρχουν τριγύρω που τα μεταφέρουν σε ένα παραμυθένιο κόσμο, καθώς ενεργοποιούν για τα καλά την φαντασία τους. Ως γονείς θέλουμε τα παιδιά μας να περνούν όμορφα τα Χριστούγεννα και κάνουμε ό, τι μπορούμε για αυτό καθώς το χαμόγελο και η δική τους χαρά, γεμίζουν κι εμάς ευτυχία. Έτσι, προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο δυνατό ώστε να τα ευχαριστήσουμε και να έχουν κάτι όμορφο να θυμούνται από τις γιορτές. Τι μένει τελικά από όλα αυτά

Παιδιά και διανοητική κακοποίηση

Οποιαδήποτε μορφή παιδικής κακοποίησης αποτελεί ένα βίωμα, το οποίο αφήνει τα σημάδια του στην παιδική ψυχή και επηρεάζει με δυσάρεστες συνέπειες το παρόν αλλά και το μέλλον του παιδιού που ως ενήλικας θα έρθει αντιμέτωπο με δυσκολίες σε διάφορους σημαντικούς τομείς της ζωής του. Η συγκεκριμένη μορφή κακοποίησης για την οποία θα μιλήσουμε, δεν είναι τόσο ορατή και θορυβώδης όσο για παράδειγμα είναι η σεξουαλική ή η σωματική. Παρόλα αυτά αποτελεί εξαιρετικά συχνό φαινόμενο του οικογενειακού βίου. Τι είναι λοιπόν η διανοητική κακοποίηση; Είναι αυτή η μορφή της κακοποίησης που βάζει ‘’εμπόδια’’ στη διαδικασία της ανάπτυξης της σκέψης ενός παιδιού. Ένα παράδειγμα θα μας βοηθήσει να ξεκαθαρίσουμε την έννοια αυτή. Η μικρή Μαρία που είναι 8 χρόνων, θέλει να πάει στο σχολείο χωρίς τη συνοδεία της μητέρας της και εκφράζει αυτή της την επιθυμία. Η μητέρα γελάει και της λέει «δεν θα σαι με τα καλά σου». Στη συνέχεια επειδή η Μαρία επιμένει, αρχίζει να θυμώνει και τις επιτίθετα