Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Το καλοκαίρι είναι μέσα μας...






Διανύοντας τις τελευταίες ημέρες του καλοκαιριού, σκέφτηκα πως ίσως αυτή η περίοδος είναι μια καλή αφορμή για να φέρουμε στη μνήμη μας ένα μέρος που επισκεφθήκαμε στις φετινές ή σε κάποιες από τις περασμένες μας διακοπές και περάσαμε όμορφα.


Το πρώτο μέρος που θα σας έρθει στο μυαλό φαίνεται πως είναι αυτό που σας κέρδισε, που το σύνολο της εμπειρίας του να βρίσκεστε εκεί αποτυπώθηκε στη συναισθηματική σας μνήμη βαθιά  και με τέτοια καθαρότητα ώστε σε αυτό το ανάγνωσμα, να αναδύεται αυθόρμητα.

Θα πρότεινα σε αυτό το σημείο να διαθέσετε λίγα λεπτά από το χρόνο σας για να καθίσετε κάπου αναπαυτικά, ήσυχα και με κλειστά τα μάτια καθώς χωρίς εξωτερικούς περισπασμούς είναι πιο εύκολο να φαντάζεται κανείς.

Ίσως λοιπόν αυτό το μέρος να ήταν παραθαλάσσιο, ίσως να ήταν σε βουνό. Οι επιλογές που μας δίνει η φύση είναι απεριόριστες και εμείς ελεύθεροι να επιλέξουμε. Όπου κι αν ήταν αυτό το μέρος σας έδωσε την ευκαιρία να βιώσετε κάτι μοναδικό. Την εμπειρία του να έρθετε σε επαφή με κάτι νέο ανά πάσα στιγμή.

Προσπαθήστε να θυμηθείτε την πρώτη φορά που πήγατε αν έχετε πάει περισσότερες από μια φορές. Γνωρίζατε πως εκεί που πηγαίνατε θα βλέπατε πράγματα που δεν θα σας ήταν γνώριμα. Το άγνωστο είναι αρκετό να μας κάνει, έστω και χωρίς να το συνειδητοποιούμε, να βρισκόμαστε σε επαγρύπνηση ή ακόμα καλύτερα στην προκειμένη περίπτωση σε μια ερευνητική διάθεση.

 Ενθουσιασμός, περιέργεια, ζωντάνια ίσως σας πλημμύριζαν για κάθε τι καινούριο που συναντούσατε στο ταξίδι αυτό. Το ίδιο το μέρος, ένα όμορφο τοπίο, το καβουράκι που βρήκατε μέσα σε ένα από τα κοχύλια που μαζέψατε, μια νέα γεύση από το τοπικό προϊόν που δοκιμάσατε.

Εικόνες, γεύσεις, χρώματα, αρώματα, υφές ενεργοποιούσαν χωρίς καμιά δική σας προσπάθεια όλες σας τις αισθήσεις και κάπως έτσι εκείνες τις στιγμές ήσαστε παρόντες, ολοκληρωτικά δοσμένοι στη ζωή να σας παρασύρει στους ρυθμούς της.

Τώρα είσαστε εδώ, στο παρόν. Ίσως οι μνήμες αυτές σας άφησαν μια γεύση γλυκιάς νοσταλγίας και ένα άρωμα θλίψης, μιας που το καλοκαίρι τελειώνει, που δεν είσαστε ακόμα σε διακοπές, που η καθημερινή  ρουτίνα περιμένει να σας υποδεχτεί.

Αυτές οι αναμνήσεις όμως κρύβουν μέσα τους ένα μεγάλο δώρο. Γυρνώντας πίσω σε αυτές νοητά, έχουμε τη δυνατότητα να τις επεξεργαστούμε και να πάρουμε σπουδαίες πληροφορίες για εμάς και για τη ζωή.

Καθένας από εμάς θα δώσει το δικό του νόημα σε αυτές τις νοερές περιπλανήσεις. Η δική μου πρόθεση είναι να προσέξετε, μέσα από τη δική σας εμπειρία, πόσο διαφορετική και ενδιαφέρουσα μπορεί να γίνει η ζωή μας όταν η προσοχή σας συντονίζεται με αυτό που μας συμβαίνει την κάθε στιγμή έχοντας ερευνητική διάθεση. Διάθεση για νέα μάθηση.

Οι νέες εμπειρίες που βιώνουμε μας βγάζουν από τον αυτόματο τρόπο που συνηθίζουμε να αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα στην καθημερινότητα και οι διακοπές είναι συνήθως πλούσια πηγή νέων εμπειριών που μας ‘’τραβάνε’’ την προσοχή με έναν αδιόρατο τρόπο.

Ας μεταφέρουμε αυτή την ερευνητική διάθεση στο παρόν. Ας κάνουμε την κάθε μέρα πιο ενδιαφέρουσα παρατηρώντας το κάθε τι μέσα από τον ερευνητικό μας φακό και με πρόθεση να πάρουμε από την κάθε μας εμπειρία αυτό που έχει να μας προσφέρει.

Έτσι μπορούμε να επιστέψουμε σιγά –σιγά στις καθημερινές μας δραστηριότητες με… καλοκαιρινή διάθεση!  


Ακολουθήστε τα Θέματα Ψυχολογίας στο Facebook: https://www.facebook.com/psychologicalway/notifications/

Σχόλια

Δημοφιλής ανάρτηση:

"Φωτιές θανάτου και ζωής"

Και, αν οι καθημερινές μας συναντήσεις με την αβεβαιότητα δεν αρκούν... Κι αν ξεχνάμε να θυμίζουμε στον εαυτό μας πως η ύπαρξη δεν εμπεριέχει σταθερές και απόλυτα, έρχεται μια μεγάλη καταστροφή να ορθώνει τώρα το ανάστημα της επιβλητικά μπροστά μας κι έτσι να μας φέρει αντιμέτωπους με την αλήθεια. Μια αλήθεια φωτιά που καίει τα σωθικά μας. Έρχεται καταπάνω μας με ορμή και απειλεί να μας συντρίψει ολοκληρωτικά. Φλόγες ανεξέλεγκτες που στο πέρασμα τους, έκαναν στάχτη δίχως έλεος τους απροετοίμαστους. Και η στάχτη γίνεται ένα με το χώμα. Μα η γη δεν έχει στόμα να μιλήσει για να πει την ιστορία αυτών που δεν υπάρχουν πια. Κι ας είναι ένα τούτη την ώρα. Κι αυτή η σιωπηλή ύπαρξη της ανυπαρξίας είναι εκεί, δίνοντας στους επιζώντες "μαθήματα θανάτου και ζωής". Θυμίζοντας πως ποτέ δεν θα μπορούσαμε να είμαστε προετοιμασμένοι και προστατευμένοι πίσω από κανένα απόλυτο και από καμία σταθερά για να ανταπεξέλθουμε σε μια τόσο σκληρή, τόσο αναπάντεχη αλλαγή. Αλλαγή από

“Χτίζοντας” γερές αναμνήσεις για τα παιδιά μας

Τα Χριστούγεννα μπορεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να δυσκολεύουν συναισθηματικά πολλούς από εμάς, όπως είδαμε και σε προηγούμενο κείμενο (https://psychologicalway.blogspot.gr/2017/12/vs.html). Παρόλα αυτά δεν παύουν να είναι η κατεξοχήν αγαπημένη γιορτή των παιδιών κι όσοι από εμάς είναι γονείς ή βρίσκονται κοντά σε παιδιά το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό. Στολισμένοι δρόμοι, χριστουγεννιάτικες παιδικές ταινίες, δώρα, λαμπάκια, γλυκίσματα, ο Άγιος Βασίλης είναι λίγα μόνο από όλα όσα φαίνεται να μαγεύουν τα μικρά παιδιά. Αμέτρητα ερεθίσματα υπάρχουν τριγύρω που τα μεταφέρουν σε ένα παραμυθένιο κόσμο, καθώς ενεργοποιούν για τα καλά την φαντασία τους. Ως γονείς θέλουμε τα παιδιά μας να περνούν όμορφα τα Χριστούγεννα και κάνουμε ό, τι μπορούμε για αυτό καθώς το χαμόγελο και η δική τους χαρά, γεμίζουν κι εμάς ευτυχία. Έτσι, προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο δυνατό ώστε να τα ευχαριστήσουμε και να έχουν κάτι όμορφο να θυμούνται από τις γιορτές. Τι μένει τελικά από όλα αυτά

Παιδιά και διανοητική κακοποίηση

Οποιαδήποτε μορφή παιδικής κακοποίησης αποτελεί ένα βίωμα, το οποίο αφήνει τα σημάδια του στην παιδική ψυχή και επηρεάζει με δυσάρεστες συνέπειες το παρόν αλλά και το μέλλον του παιδιού που ως ενήλικας θα έρθει αντιμέτωπο με δυσκολίες σε διάφορους σημαντικούς τομείς της ζωής του. Η συγκεκριμένη μορφή κακοποίησης για την οποία θα μιλήσουμε, δεν είναι τόσο ορατή και θορυβώδης όσο για παράδειγμα είναι η σεξουαλική ή η σωματική. Παρόλα αυτά αποτελεί εξαιρετικά συχνό φαινόμενο του οικογενειακού βίου. Τι είναι λοιπόν η διανοητική κακοποίηση; Είναι αυτή η μορφή της κακοποίησης που βάζει ‘’εμπόδια’’ στη διαδικασία της ανάπτυξης της σκέψης ενός παιδιού. Ένα παράδειγμα θα μας βοηθήσει να ξεκαθαρίσουμε την έννοια αυτή. Η μικρή Μαρία που είναι 8 χρόνων, θέλει να πάει στο σχολείο χωρίς τη συνοδεία της μητέρας της και εκφράζει αυτή της την επιθυμία. Η μητέρα γελάει και της λέει «δεν θα σαι με τα καλά σου». Στη συνέχεια επειδή η Μαρία επιμένει, αρχίζει να θυμώνει και τις επιτίθετα