Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ο "εσωτερικός" μας...Οκτώβρης


Ο "πατέρας" του σπόρου, ο Οκτώβρης, μας καλημέρισε σήμερα με βροχή και ίσως αυτή η βροχή να είναι μια καλή αφορμή για εσωτερικές αναζητήσεις. Τροφή για σκέψη, από αυτές που απλόχερα μας προσφέρει η φύση αν είμαστε λίγο περισσότερο παρατηρητικοί.

Ο Οκτώβρης μας συναντά με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο που έρχεται ως έναυσμα ίσως, για να συλλογιστούμε πάνω στα νοήματα των δικών μας εσωτερικών βροχών. Νοήματα που μιλούν στον τρόπο της δικής μας ύπαρξης και δίνουν αυτό το "κάτι". Το υλικό που γίνεται εμπειρία και αφορμή για ανάπτυξη. Ακόμα και αν εμείς κάποιες φορές κλείνουμε τα αυτιά μας στα λόγια τους.

Αυτό το "κάτι" που θα ποτίσει τους δικούς μας διψασμένους σπόρους, φέρνοντας το άνοιγμα τους στην ζωή. Κι είναι μαγικό το πως ένα τόσο δα μικρό σποράκι μπορεί να ανθίσει με το νερό και να αλλάξει μορφή, να αλλάξει το τρόπο της ύπαρξης του τόσο πολύ που τίποτα να μη θυμίζει πως από αυτό το σποράκι ξεκίνησαν όλα.

Είναι προετοιμασία οι βροχές. Ετοιμάζουν το έδαφος. Κι εκεί που τώρα μοιάζει να είναι σκέτο χώμα, σε αυτό ακριβώς το σημείο ήδη έχει ξεκινήσει μια διαδικασία. Ήδη εκεί υπάρχει μια γη που γίνεται. Ετοιμάζεται να γεμίσει από καινούρια βλαστάρια και ύστερα από άνθη με δικό τους χαρακτήρα, χρώμα, μυρωδιά.

Και αν κάπου κάπου στον ήχο την βροχής δειλιάζουμε ή ακόμα και στο άκουσμα μιας ψιχάλας τρέχουμε να κρυφτούμε μη τυχόν και πέσει απάνω μας το νερό και μας "γυμνώσει", είναι γιατί ξεχνάμε. Ξεχνάμε πως οι βροχές καθώς πέφτουν στο χώμα γεννούν ζωή και εμείς το βάζουμε στα πόδια λες και σε κάθε σταγόνα μυρίζουμε τον θάνατο.

Όλες αυτές τις στιγμές που μας δυσκολεύουν, που οι βροχές μέσα μας θεριεύουν, χρειάζεται να θυμίζουμε στον εαυτό μας πως έχουμε έναν Οκτώβρη μέσα μας. Αυτός ο "Βροχάρης" δεν έρχεται ως ένας άλλος διώκτης, όπως αυτούς που βιώνουμε ως διώκτες στη ζωή μας.

Έρχεται ως πρόκληση, ως προτροπή για αναζήτηση νοήματος. Ενός προσωπικού και μοναδικού νοήματος που θα δώσει τροφή πνευματική στον ψυχισμό μας. Που θα ποτίσει και θα ανακινήσει τις διαδικασίες εκείνες που μας χρειάζονται προκειμένου οι ρίζες μας να γίνουν γερές, να μεγαλώσουν, να βγάλουν τα άνθη τους και αυτά τα άνθη να αφήσουν τα ίχνη τους μέσα στην υπαρξιακή μας διαδρομή.

Κάθε Οκτώβρης που έρχεται έχει στα σπλάχνα του ζωή. Φέρνει σταγόνες βροχής που γεννούν την αλλαγή. Ας ανοίξουμε την αγκαλιά μας σε αυτή. Ας είμαστε ανοιχτοί...
Καλό μήνα σε όλους!!

Σχόλια

Δημοφιλής ανάρτηση:

"Φωτιές θανάτου και ζωής"

Και, αν οι καθημερινές μας συναντήσεις με την αβεβαιότητα δεν αρκούν... Κι αν ξεχνάμε να θυμίζουμε στον εαυτό μας πως η ύπαρξη δεν εμπεριέχει σταθερές και απόλυτα, έρχεται μια μεγάλη καταστροφή να ορθώνει τώρα το ανάστημα της επιβλητικά μπροστά μας κι έτσι να μας φέρει αντιμέτωπους με την αλήθεια. Μια αλήθεια φωτιά που καίει τα σωθικά μας. Έρχεται καταπάνω μας με ορμή και απειλεί να μας συντρίψει ολοκληρωτικά. Φλόγες ανεξέλεγκτες που στο πέρασμα τους, έκαναν στάχτη δίχως έλεος τους απροετοίμαστους. Και η στάχτη γίνεται ένα με το χώμα. Μα η γη δεν έχει στόμα να μιλήσει για να πει την ιστορία αυτών που δεν υπάρχουν πια. Κι ας είναι ένα τούτη την ώρα. Κι αυτή η σιωπηλή ύπαρξη της ανυπαρξίας είναι εκεί, δίνοντας στους επιζώντες "μαθήματα θανάτου και ζωής". Θυμίζοντας πως ποτέ δεν θα μπορούσαμε να είμαστε προετοιμασμένοι και προστατευμένοι πίσω από κανένα απόλυτο και από καμία σταθερά για να ανταπεξέλθουμε σε μια τόσο σκληρή, τόσο αναπάντεχη αλλαγή. Αλλαγή από

“Χτίζοντας” γερές αναμνήσεις για τα παιδιά μας

Τα Χριστούγεννα μπορεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να δυσκολεύουν συναισθηματικά πολλούς από εμάς, όπως είδαμε και σε προηγούμενο κείμενο (https://psychologicalway.blogspot.gr/2017/12/vs.html). Παρόλα αυτά δεν παύουν να είναι η κατεξοχήν αγαπημένη γιορτή των παιδιών κι όσοι από εμάς είναι γονείς ή βρίσκονται κοντά σε παιδιά το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό. Στολισμένοι δρόμοι, χριστουγεννιάτικες παιδικές ταινίες, δώρα, λαμπάκια, γλυκίσματα, ο Άγιος Βασίλης είναι λίγα μόνο από όλα όσα φαίνεται να μαγεύουν τα μικρά παιδιά. Αμέτρητα ερεθίσματα υπάρχουν τριγύρω που τα μεταφέρουν σε ένα παραμυθένιο κόσμο, καθώς ενεργοποιούν για τα καλά την φαντασία τους. Ως γονείς θέλουμε τα παιδιά μας να περνούν όμορφα τα Χριστούγεννα και κάνουμε ό, τι μπορούμε για αυτό καθώς το χαμόγελο και η δική τους χαρά, γεμίζουν κι εμάς ευτυχία. Έτσι, προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο δυνατό ώστε να τα ευχαριστήσουμε και να έχουν κάτι όμορφο να θυμούνται από τις γιορτές. Τι μένει τελικά από όλα αυτά

Παιδιά και διανοητική κακοποίηση

Οποιαδήποτε μορφή παιδικής κακοποίησης αποτελεί ένα βίωμα, το οποίο αφήνει τα σημάδια του στην παιδική ψυχή και επηρεάζει με δυσάρεστες συνέπειες το παρόν αλλά και το μέλλον του παιδιού που ως ενήλικας θα έρθει αντιμέτωπο με δυσκολίες σε διάφορους σημαντικούς τομείς της ζωής του. Η συγκεκριμένη μορφή κακοποίησης για την οποία θα μιλήσουμε, δεν είναι τόσο ορατή και θορυβώδης όσο για παράδειγμα είναι η σεξουαλική ή η σωματική. Παρόλα αυτά αποτελεί εξαιρετικά συχνό φαινόμενο του οικογενειακού βίου. Τι είναι λοιπόν η διανοητική κακοποίηση; Είναι αυτή η μορφή της κακοποίησης που βάζει ‘’εμπόδια’’ στη διαδικασία της ανάπτυξης της σκέψης ενός παιδιού. Ένα παράδειγμα θα μας βοηθήσει να ξεκαθαρίσουμε την έννοια αυτή. Η μικρή Μαρία που είναι 8 χρόνων, θέλει να πάει στο σχολείο χωρίς τη συνοδεία της μητέρας της και εκφράζει αυτή της την επιθυμία. Η μητέρα γελάει και της λέει «δεν θα σαι με τα καλά σου». Στη συνέχεια επειδή η Μαρία επιμένει, αρχίζει να θυμώνει και τις επιτίθετα